भगवानदासांचे कुटुंब हे इंग्रजी राजवटीचे समर्थक व विरोधक यांच्यामधली कडी होते. त्या काळात खरं तर त्यांनी ईस्ट इंडिया कंपनीला व्यापाऱ्याच्या रूपात  सहयोग दिला होता; तरीसुद्धा भारतीयत्व कधीही सोडले नव्हते. 

        चातुर्य, सत्यनिष्ठा व्यापारकुशलतेमुळे यांचे कुटुंब इंग्रजांच्या संपर्कात आले होते. असे म्हणतात की, जेव्हा भारतात प्रवास अतिशय दुष्कर होता, त्या वेळेला संपूर्ण भारतात त्यांच्या व्यापाराच्या पन्नास एक शाखा कार्यान्वित होत्या. त्यांच्या हुंड्या सर्व भारतभर चालत होत्या.

        डॉ. भगवानदासांचे पूर्वज साहू मनोहर दास होते. त्यांनी भरपूर नाव कमावले होते व खूप मायाही जमवली होती. त्याचबरोबर दानधर्मही केला होता. असे सांगतात की, इंग्रजांनी टिपू सुलतानचा सामना करण्यासाठी जी फौज पाठवली होती, तिला रसद पुरविण्याचा ठेका यांच्याकडेच होता.

         त्यातून मिळालेल्या संपत्तीतून त्यांनी शेकडो बिघे जमीन खरीदली आणि गाईंना चारण्यासाठी दान केली. त्यातच पाणी पिण्यासाठी एक तलावही खोदला. हे साहू मनोहरदास खूपच दूरचा विचार करीत असत. 

          म्हणून आपल्या भविष्यात येणाऱ्या कोणत्याही पिढीला दारिद्र्याचा सामना करावा लागू नये यासाठी त्यांनी कलकत्ता येथे आणखी मोठी जमीन विकत घेऊन तेथे एक मोठी चौकोनी बाजारपेठ बनविली. आजसुद्धा यांच्या कुटुंबाचे मुख्य उत्पन्नाचे साधन म्हणजे हीच बाजारपेठ आहे.

          अडीच-तीनशे वर्षांपूर्वी हे कुटुंब वाराणसीला आले. तिथे ते खानदानी, सुसंस्कृत, गर्भश्रीमंत म्हणून प्रसिद्ध पावले. या कुटुंबात लक्ष्मी व सरस्वती दोन्हीचा वास होता. तत्त्वज्ञानी असूनही व्यवहार पाळणारे होते.