या कर्मयोगात आरंभाचा अर्थात बीजाचा नाश नाही, आणि उलट फळरूपी दोषही नाही. इतकेच नव्हे, तर या कर्मयोगरूप धर्माचे थोडेसेही साधन जन्म-मृत्युरूप मोठ्या भयापासून रक्षण करते. हे अर्जुना! या कर्मयोगात निश्चयात्मक बुद्धी एकच असते; परंतु अस्थिर विचार असणाऱ्या, अविचारी, कामनायुक्त माणसांच्या बुद्धी खात्रीने पुष्कळ फाटे फुटलेल्या व असंख्य असतात.

        भगवंतइच्छेने केलेल्या कर्माची सुरुवात जरी अल्प असली तरी त्याचा क्षय होत नाही. करते. उलट ते हळूहळू वाढतच जाते. जीवन आसक्तिरहित निश्चयात्मक बुद्धी म्हणजे भयापासून ते आपली मुक्तता सांख्ययोगच होय. अर्जुनाचे अज्ञान नाहीसे होऊन त्याचा विषाद कमी व्हावा म्हणून भगवंतांनी सांख्ययोग सांगितला. अर्जुनाने क्षात्रधर्माचे पालन करून युद्ध करावे हाच भगवंतांचा मुख्य उद्देश होता. शरणागत होऊन भगवंतइच्छेने केलेले निष्काम कर्म म्हणजेच सांख्ययोग होय. फलाशा सोडून केलेले कर्म श्रेष्ठ होय. विषयासक्त लोक भौतिक सुखाकडे ओढले जातात. त्यांचा स्वर्ग, नरक, मोक्ष, पाप, पुण्य यावर मुळी विश्वासच नसतो. असे अज्ञानी लोक सकाम कर्मे करतात व अधोगतीला जातात.