भगवद गीता अध्याय 5 कर्मसंन्यासयोग bhagwat geeta adhyay 5

भगवद गीता अध्याय 5 श्लोकआणि अर्थ 

                 ज्याचे मन स्वतःच्या ताब्यात आहे, जो इंद्रियनिग्रही आणि शुद्ध अंत करणाचा आहे, तसेच सर्व सजीवांचा आत्मरूप परमात्माच ज्याचा आत्मा आहे, असा कर्मयोगी कर्मे करूनही अलिप्त राहतो.

              जो अंतःकरणाने शुद्ध असतो, त्याचे मन ताब्यात असते, ज्याचे मन ताब्यात असते, त्याची इंद्रिये तो सांगेल त्याप्रमाणे कर्मे करतात, कारण ती त्याला वश असतात. ज्याला इंद्रिये वश असतात, त्याचे चित्त भगवंतचरणी स्थिर असते. भक्तीशिवाय त्याची इंद्रिये इतर कोणत्याही गोष्टीस प्रवृत्त होत नाहीत.

               ईश्चराला अर्पण केल्याशिवाय तो अन्न खात नाही, पाणी पीत नाही. ईश्वर भक्तीशिवाय तो काहीही ऐकत नाही. भगवंताशिवाय त्याला काहीही दिसत नाही. तो कोणाचेही मन दुखावत नाही. सर्व सजीवांचा आत्मा त्याला स्वतःचा आत्मा वाटतो. त्याचे प्रत्येक कर्म सकाम नसून निष्काम असते. म्हणून भगवंतासाठी केलेले प्रत्येक कर्म हे अकर्म होते.

               तो कर्म करीत असूनही त्याला करायचे असे काही राहतच नाही. म्हणून भगवंत अर्जुनाला म्हणतात की, आत्मा अमर असतो. तो शस्त्राने मरत नाही, अग्नीने जळत नाही. शरीर जीर्ण झाले की, तो फक्त शरीर बदलतो. त्यामुळे तू भगवंताला स्मरून ते कर्म भगवंताला अर्पण कर. त्या कर्माचे कर्तेपण आपोआप माझ्याकडे येईल. तू युद्ध केलेस तर ते तुझ्या क्षात्रधर्म पालनासाठी आहे.